Göçük davası 17 Eylül’e ertelendi

Çöllolar Kömür İşletmesi’nde yaşanan ve 11 işçinin hayatını yitirmesine neden olan göçüklerle ilgili olarak sahanın işletmecisi Park Teknik AŞ ile EÜAŞ Genel Müdürlüğü’nde görevli 23 kişi hakkında 15’er yıl hapis cezası istemi ile açılan davanın dünkü duruşmasında da karar çıkmadı.

Davanın 11. duruşması sonrasında Elbistan Adliyesi önünde basın mensuplarına açıklama yapan göçükte yaşamını yitiren işçilerden Muhsin Koşan’ın eşi Gülgün Koşan, suçluların cezasını çekmesini ve adaletin yerini bulmasını istedi. Çocukları Zümrüt ve Onur’la birlikte gözyaşlarına boğulan acılı eş Gülgün Koşan, “4 yıldır Çöllolardan evimize poşetle toprak taşıyoruz. Eşimin bir mezarı bile yok. Bu acımızı dindirin” diye konuştu.

Çöllolar’daki facianın ardından açılan kamu davası Elbistan Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülmeye devam ediyor. Çöllolar Kömür İşletmesi’nde 2011 yılının Şubat ayında meydana gelen ve 11 işçinin ölümüyle sonuçlanan göçükle ilgili olarak 9’u özel şirket görevlisi ve 14’ü de kamu personeli toplam 23 kişi hakkında, “Bilinçli taksirle birden çok kimsenin ölümüne sebebiyet vermek” suçundan kamu davası açılmıştı. 23 kişinin yargılandığı davanın 11. duruşması Elbistan Ağır Ceza Mahkemesinde gerçekleştirildi. Söz konusu duruşmaya davadan çekilen işçi yakını katılmazken, şikâyetini sürdüren Muhsin Koşan’ın eşi Gülgün Koşan avukatları ile haklarında dava açılan Park Teknik A.Ş. Yönetim Kurulu üyesi Refik Güray Eken ve Teknik Müdür Şeref Göksu duruşma salonunda yerini aldı. Duruşmada söz alan sanıklar, suçlamaları kabul etmeyerek suçsuz olduklarını iddia ederken mahkeme heyeti, eksiklerin giderilmesi amacıyla duruşmayı 17 Eylül 2014 tarihine erteledi.

Eşi Muhsin Koşan’ın ölümüyle ilgili olarak davasından vazgeçmeyen eşi Gülgün Koşan ise, duruşma sonrasında Elbistan Adliyesi önünde basın mensuplarına açıklamalarda bulundu. Eş Koşan, 4 yıldır acılarının dinmediğini belirterek, davanın bir an önce son bulmasını istedi. Koşan, “4 yıl oldu. Bu acıyı 4 yıldır yaşıyoruz. Çocuklarım da ne yaşadığını bilmiyor. Niye o insanları oraya gönderdiler. Orada toprak altında kalan insanlar mı suçlu? Kimse bizim çektiğimiz acıyı bilmiyor. Benim cenazemi vermediler. Ben 16 futbol büyüklüğünde toprağa gidip boş boş baktıktan sonra geri geliyorum. Ne yapabilirim. Eşimin kemiğini bile çok gördüler, ona bile hasret bıraktılar. Ben eşimi canlı canlı gönderdim. Diri diri toprağa gömdüler. Çocuklarım, Çöllolar’a her gidişlerinde babalarının altında yattığı toprağı poşetlerle eve taşıyorlar” şeklinde konuştu.

“Bu acıya kim dayanabilir” diyen eş Koşan, “Her seferinde geliyorum, yoruldum artık. Çocuklarımın da baba sevgisine ihtiyacı var. Eşim canlı canlı o toprağa girdi. Acaba yaşadı mı, anında mı öldü? Bunu düşünmekten psikolojim bozuldu. Az bir acı değil bizim yaşadığımız ama 4 yıl olmuş hala elini kolunu sallayıp çıkıyorlar. Çocuklarımı babasız bıraktılar. Sanmasınlar ki yaptıkları yanına kalacak” ifadelerini kullandı.

Davanın 12. duruşması 17 Eylül 2014’te görülecek.